'Voor strijd heb je twee mensen nodig', zei een goede vriendin ons. Laat jij je uit de tent lokken of pak jij de vredespijp? Ook als het akelig wordt? Wees zuinig op jezelf, je energie en je tijd. De momenten die je kwijt bent aan een gesprek dat tot niets leidt, krijg je nooit meer terug. Wees je bewust van je eigen triggers en wat hier achter zit, zodat je terug kunt keren naar ontspanning. Desnood door even tot tien te tellen of je op je ademhaling te richten. Tast af of iemand openstaat voor jouw argumenten of puur op zoek is naar bevestiging voor zijn/haar gelijk. Of je uit een conlict mag weglopen? Ja, zeker. Let's agree to disagree. Het is geen teken van zwakte maar van kracht. Je spaart hiermee jezelf. Maar ook de ander, die Positivitaal nog niet zo vloeiend spreekt als jij. Verwacht hierbij geen erkenning, iedereen heeft recht op het maken van fouten. Jij geeft iemand de kans om te leren. Het is aan de ander of deze die kans pakt.

Klagen is ons mentale junkfood. Even lekker, maar met een nare nasmaak. Het vult, maar geeft geen voldoening. Klagers zoeken graag medeklagers. Mysery likes company. Maar huilen met de wolven creëert een negatieve bubbel en oplossingen blijven uit. Sterker nog, je trekt meer negativiteit aan en wordt bevestigd in hoe ellendig alles is. Jep, daar is de self-fulfilling prophecy. 'Zie je nou wel? Ik zei het toch'. Leer herkennen wat jij positief kunt beïnvloeden, jouw eigen cirkel van invloed. Doorbreek de teneur door oplossingsgerichte vragen te stellen.'Hoe zou jij dat aanpakken?' 'Welke voorbeelden die wel werken ken jij?' Blijft iemand hangen, voel je vrij om het gesprek te verlaten. Nogmaals: jouw tijd, jouw energie. Over minder beïnvloedbare zaken blijf je dicht bij je gevoel ('dit gaat me aan het hart') of haal je inspirerende initiatieven of personen aan. 'Prachtig hoe ze die plastic soep aanpakken' leidt tot een constructiever gesprek dan 'Ik haat milieuvervuilers'. 

Ook wij hebben ons portie pek en veren gehad. En van tijd tot tijd worden we nog steeds uitgedaagd. Voorheen lieten we ons raken, ongeacht wie de boodschapper was. Weet wie het zegt, want niet elke mening doet er voor jou toe. Ook is het verleidelijk om vanuit emotie en ongenoegen iemand flink te 'roasten'. Een beetje gezonde ruzie op zijn tijd moet kunnen, maar houd het ook echt gezond. Teveel intens en respectloos conflict zonder spelregels kan zowel bij jou als bij de ander stresshormonen aanmaken. Terwijl jij denkt dat je je hart lucht en de assertieve tijger uithangt, levert het weinig constructiefs op. Leer naar elkaar te luisteren, want achter die woede schuilt een behoefte. Blijf bij de inhoud, haal er niet allerlei randzaken of oude koeien bij om je punt te maken. En zoek naar wat jullie verbindt. Dit is de manier om allebei als winnaar uit de bus te komen. Cheers to that!

Door stellig overtuigd te zijn van de waarheid - jouw waarheid - sluit je elke andere mogelijkheid uit. Herinneringen worden - gekleurd door ervaringen uit het verleden - zelden zuiver opgeslagen. Ook aannames zijn lievelingetjes van je bovenkamer en komen onbewust voort uit de overtuiging dat je hiermee efficiënter bent. We gokken er op dat we het bij het juiste eind hebben, zodat we weer door kunnen. Let op: with ASSUME you make an ASS out of U and ME. Mis-communicatie, mist vaak een simpel maar essentieel element: het vraagteken. Door te vragen en aannames te toetsen, voorkom je dat je een persoon of situatie verkeerd inschat. Van iemand die vaak te laat is, kun je denken dat deze persoon laks is. Misschien wel. Maar al vragend zou je er ook achter kunnen komen dat je collega zelf graag zijn zoontje naar Speciaal Onderwijs brengt of chronisch slaaptekort heeft. Onschuldig totdat het tegendeel is bewezen, deal?

'Love is the absence of judgement', aldus de Dalai Lama. Ga daar maar aanstaan. Een (voor)oordeel is in een fractie van een seconde gemaakt. We zien iemand en vormen meteen een beeld. Ons oerinstinct zoekt daarbij naar signalen waarom iemand niet te vertrouwen is. Bovendien zijn we met oordelen opgegroeid, dus verwacht niet dat je dit zomaar anders doet. De kunst is om het te leren herkennen. Merk het op met glimlach en parkeer het. Heb je dat onder de knie, neutraliseer je vooroordeel door de ander positieve eigenschappen toe te kennen (het liefst 3). Lukt het niet? Houd jezelf dan voor dat die persoon anonieme donaties aan het goede doel schenkt, vrijwilliger is bij een hospice of de buurvrouw helpt met haar belasting. Je hoeft echt niet naïef te zijn, maar wanner je ervan uitgaat dat iedereen een onzichtbare heldencape heeft, word je milder naar jezelf en je omgeving.

Je kunt iemand beter overschatten dan onderschatten. De ander kan zich zo aan jou optrekken en je niveau aanpassen kan altijd nog. Wees je bewust van aannames en vooroordelen. Nog te vaak zien we dat mensen in een rolstoel genegeerd worden, terwijl de 'rolstoelduwer' aangesproken wordt. Ook als iemand een spraakgebrek heeft, er 'afwijkend' uitziet (volgens wiens norm?) of van een hulpmiddel gebruikt maakt... jij hebt nog geen idee of je met die persoon kunt communiceren. Probeer het gewoon. Wil jij dit voorleven? Trek je kind dat zich verwonderdt over iemands uiterlijk of voorkomen niet weg. Het zijn niet de vragen of het staren van het kind die kwetsen, het is de reactie van de volwassene. Deze geeft het signaal dat degene met de handicap of 'afwijking' vermeden moet worden. Laat in dit geval je kind het goede voorbeeld geven.
Zodra de website van Positivitaal steviger staat, pakken we de toegankelijkheid aan. Dank voor je geduld.