Laten we het maar meteen bekennen.

We namen onze negatieve gedachten veel te lang serieus. En als iemand over het weer of corona klaagde, konden we soms heerlijk meeklagen. Ook al voelden we ons er niet echt beter door. We zochten naar een tegengif voor vervelende ervaringen. Voor kritische stemmetjes die ons zelfbeeld naar beneden haalden. Of irritaties die anderen in ons aanwakkerden, waardoor we energie lekten als een vergiet. Maar ja, onze omgeving konden we moeilijk veranderen.

Ineens kregen we de geluksratio 1:3 in onze schoot geworpen. ​Sinds deze ontdekking zijn we fan van positieve psychologie en mateloos gefascineerd door de impact van taal op je brein, je gedrag en je gevoel. En het effect dat je hiermee op je omgeving hebt. Wees gerust, negativiteit mag er ook gewoon zijn. Zonder licht geen duisternis. Het gaat erom dat je met simpele slimmigheidjes balans leert aan te brengen. En meer geluk leert ervaren (ook als de omstandigheden hetzelfde blijven) door je perceptie aan te passen.